νυσταλωπιάν

νυσταλωπιᾱν (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «νυστάζειν».

[ΕΤΥΜΟΛ. Αμφίβολης ετυμολ. Η σύνδεση τού τ. με το ρ. νυστάζω προσκρούει σε μορφολογικές δυσχέρειες].